Het hoofddoel binnen de osteopathie is het zo goed mogelijk ondersteunen van de lichamelijke zelf-genezende mechanismen, waar elkeen over beschikt.
Enkele belangrijke subdoelstellingen daarbij zijn het opheffen van spanningen en blokkades en het herstellen van een optimale doorbloeding, lymfedoorstroming en bezenuwing.
Dit gaat verder dan louter manuele interventies; het betreft bijvoorbeeld ook advies omtrent voeding en leefstijl.
De indicaties voor osteopathie zijn zeer breed, gaande van rugpijn tot verteringsklachten, hoofdpijn, duizeligheid, spier- en peesletsels en andere ongemakken.
De osteopathie beschouwt het lichaam als één geheel en steunt daarbij op drie pijlers:
De structurele pijler richt zich onder meer op de botten, de gewrichten (van de kaak tot de kleine teen), de spieren en de pezen.
De viscerale pijler heeft betrekking op de organen in de brede zin van het woord: van de verteringsorganen tot de urogenitale organen, het hart, de longen en de klieren waaronder de schildklier bijvoorbeeld.
Via de craniosacrale pijler kunnen we als osteopaat verbinding maken met het subtiele, intrinsieke ritme in ieder van ons. Het is de meest complexe en voor mij de meest fascinerende pijler van de osteopathie. Deze pijler steunt op zachte manipulaties op de schedel en het bekken.